Sınavı geçtim! Yaşasın! Annemle sevinçten gözlerimiz yaşarmıştı. Bütün gücümü toplayacağım, bir çok arkadaş edineceğim ve düşmemek için elimden gelenin en iyisini yapacağım.
Akşam yemeğinde (benim isteğim üzerine) biftek yemiştik. Keyfim yerindeydi. Sanki bir tiyatro sahnesinde başrol oynuyormuş gibiydim. İsteklerime bazen cevap vermeyen ve sadece şeklini düzeltmek için öylesine mücedele etmek zorunda kaldığım vücudum bile bir sorun çıkartmamıştı. Bu ne güzel bir histi böyle!...
Öte yandan biraz da olsa tedirgindim. Bu durum başladığından beri hareketlerim daha biçimsiz olmuş ve sendeleyerek yürümeye başlamıştım. Biriyle çarpışmak üzereyken bile yan tarafa doğru hızlı bir şekilde adım atamıyordum. Sanırım bu yüzden koridorun kenarından yürümek zorunda kalacağım. Eminim ki bu yeni edineceğim arkadaşlarımın da gözlerinden kaçmayacaktır. Ancak eninde sonunda anlaşılacak olan bu durumu daha en başından gizlemeye çalışıp insanları kandırmak yerine, onlara kusurlarımı göstermenin daha iyi olacağını düşünüyorum. Ama yine de endişeliyim. Diğerlerine ayak uydurabilecek miydim?… Beden eğitimi dersinde ne olcaktı?...
Annemin sözleri.
“Aya, senin okul hayatın kolay olmayacak,” dedi annem. “Günlük işlerin kısıtlanacak ve diğer öğrencilerden daha farklı bir muamele göreceksin. Bu yüzden mutluluğun yerini çoğu zaman acı alacak. Fakat hayatın herkes için zorluklarla dolu olduğunu unutmamalısın. Sen sadece önüne çıkacak olan güçlüklere cesaretle göğüs gerip yaşamak zorunda kalacaksın. Şansız biri olduğunu da asla düşünmemelisin. Eğer dünyada senden daha şansız insanların olduğunu unutmazsan, herhangi bir durum karşısında sabrını da dayanma gücünü de yitirmezsin.
Annemin söylediği şeyleri anlıyordum. Onun benden daha çok acı çektiğinden emindim. Bütün bunların üzerinde bu kadar çok düşünüyor olması ya çok sıkıntılılı olduğundan ya da herzamankinden daha çok ıstırap çekdiğinden kaynaklanıyor olmalıydı. Annemi bu şekilde düşünmek memnuniyetsizliğimi de daha dayanılabilir kılıyordu. Gelecek için; ailemin, kendimin ve toplumun hatırına umudumu yitirmeden moralimi yüksek tutmaya karar verdim.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder